Macie tak, że nie potraficie obejrzeć do końca filmu albo doczytać książki, nawet wtedy, gdy są przyzwoite. Jak tam mam. Jeśli chodzi o film, to moment zastoju łatwo określić, zwłaszcza na filmach katastroficznych, gdzie ciekawe jest tylko to, co się wydarza w pierwszych dwóch kwadransach, kiedy w uporządkowanym świecie pojawiają się dyskretne oznaki nadciągającej apokalipsy. Na tamie, po której spacerują turyści, pojawia się rysa. Skamieniałe jajo na dnie jaskini, nagle porusza się i pęka. W podwoziu samolotu obluzowuje się nakrętka . Lecz gdy zaczynają się wybuchy, pożary, walki i pościgi, na dodatek wyczarowane elektronicznie, człowiek już tylko ziewa z nudów i idzie sprawdzić Facebooka.
W przypadku książki czerwone światło pojawia się nie wiadomo dlaczego. To chyba trochę jak z randkowaniem (co pamiętam z zamierzchłej przeszłości): wszystko idzie jak po maśle, aż nagle ona lub on robi jakąś głupią minę lub mówi coś okropnego i jest po zawodach.
O tym, że jednak warto doczytywać do końca przekonałem się przy okazji lektury powieści Ziemowita Szczerka pod tytułem „Siódemka”. Pamiętacie, niedawno wam ją tu mimochodem polecałem? Gdybym jej nie doczytał, umknąłby mi ważny, bo opolski, jej szczegół. Otóż w Post Scriptum II – już po słowie „KONIEC” – Belzebub, który jest narratorem, gdy już uśmiercił bohatera, zwraca się do niego w te słowa: „Nie dowiedziałeś się też, że jak już się wszystko uspokoiło, z Opola przyleciał wkurwiony jak nieszczęście Wilq Superbohater, z nosem w kształcie Półwyspu Helskiego i znakiem żółwia na kostiumie i spuścił Ruskim taki oklep (bo w powieści występuje motyw przyszłej agresji Rosji na Polskę – dop. Z.G.), że prawie się to skończyło aneksją obwodu kaliningradzkiego przez województwo opolskie. Wilq przepraszał za spóźnienie, tłumaczył, że nie wiedział, co się dzieje, bo mu się komórka rozładowała, a był poza domem i nie miał jak doładować”.
I tak oto nasz opolski komiksowy Superbohater z ZWM-u i nasze najmniejsze województwo znalazły się w książce, która być może zostanie uhonorowana nagrodą Nike. A tak jak Zagłoba ofiarował królowi szwedzkiemu Niderlandy, tak Szczerek ofiarował nam Kaliningrad. Niezła promocja. Gdy kiedyś Szczerek przyjedzie do nas na spotkanie autorskie, proponuję, aby marszałek Buła i prezydent Wiśniewski dorzucili się do honorarium dla niego. Potraktujcie go przynajmniej tak, jakbyście potraktowali mistrza w ściganiu się na żużlu. Choć gdzie tam wszystkim Gollobom do wiraży językowych Szczerka!
A tym, którzy nie wiedzą, przypomnę, że Wilq to bohater jednego z najbardziej znanych komiksów Polski, postać stworzona przez Tomasza i Bartosza Minkiewiczów, opolskich rysowników. Jego przygody wciąż powstają, tyle że już w Krakowie, dokąd bracia Minkiewiczowie poszli za chlebem, a Opole nie próbowało ich zatrzymać, jak to Opole.
Ta nasza wisienka na powieściowym torcie Szczerka wywołała we mnie kaskadę spekulacji na temat tego, co by się stało, gdyby Opolszczyzna rzeczywiście anektowała Obwód Kaliningradzki. To temat na osobny felieton. Ileż by to przybyło zacnych posad do obsadzenia swojakami. Ile by to trzeba otworzyć filii urzędów, NFZ-etów, agencji rozwoju, instytucji kontrolnych , oddziałów redakcji skarbu państwa. I wszędzie – trzy dyrektorskie stanowiska, może rada nadzorcza, pewnie i programowa plus bezlik pomniejszych etatów. No i trzeba by przebić na północ nasz opolski korytarz kaliningradzki, najlepiej wyłożony kostką polbruk. Potem wymalować tysiące dwujęzycznych tablic. Wyobrażacie sobie te przetargi? A Festiwal Piosenki Polsko-Rosyjskiej? No i mielibyśmy dostęp do morza! Że nie umiemy wykorzystać nawet dostępu do Odry? Nie narzekajmy, to takie niemodne.
Z.G.
P.S. Musze wyłączyć komentowanie w związku z wyborami. Sorry, takie procedury. Cisza przedwyborcza. Komentujcie to na FB.